zondag 19 september 2010

Vandaag een tweede onverwachte rustdag in ons schema. Niet omdat we bij aankomst Ahmedabad zo briljant mooi vonden en daarom er wat van wilden gaan profiteren. Ook al heeft het best iets filantropisch door het straatleven en de schrijnende armoede. Reden voor de vertraging was de uitloper van de Moesson die boven centraal India hing. Gezien wij van West naar Oost moesten, ging die grote sloeber ons serieus in de weg liggen. Dat had David, onze meteoroloog, duidelijk aangegeven. We kregen geen ‘groen’ of ‘amber’ voor deze vlucht. We zitten nu eenmaal in een van de regenachtigste gebieden ter wereld. We profiteerden er van om vandaag wat slaap in te halen, want het ritme op deze tocht mag niet onderschat worden. Opstaan, douchen, snel iets eten (indien zo vroeg er al ontbijt is), naar de luchthaven, doorheen alle papierwerk, de preflight checks, het vliegen zelf, en dan alles daarna nog eens in omgekeerde volgorde bij aankomst. En sowieso is je lichaam al ontregeld door het weinige en onregelmatige eten en slapen, het tijdsverschil en de gezonde spanning die er heerst. Niettemin gingen we vandaag toch ook nog naar de luchthaven, om alle voorbereidingen voor morgen al af te handelen. Want in India neemt zoiets tijd, veel tijd. Eens je na een helse rit op de luchthaven bent toegekomen, duurt het nog een eeuwigheid eer we aan ons vliegtuig waren. We moesten met onze handelaar meespelen dat we zogezegd gingen vertrekken, waarna we dan zouden beslissen dat de vlucht niet doorging en we terug naar het hotel moesten. Anthony deed de check-up van de motor en het vliegtuig in het algemeen, het vliegtuig werd opgekuist en dan moest het belangrijkste nog komen: het leveren van de fuel. We hebben hier gelijkaardige toestanden meegemaakt zoals destijds in Libië en Egypte, waar de fuel in barrels werd geleverd, en vervolgens manueel of met een simpel luchtdruk pompje werd overgetankt. Leuk en sympathiek om zien, maar uiteraard enorm tijdrovend. Zelfs als er 8 man voor afgekomen zijn… Na een paar uur op de luchthaven gespendeerd te hebben gingen we terug naar het hotel om verder wat administratie, voorbereiding, planning en rust in te lassen. Het was nodig en deed deugd!