Gisteren is het ons dus niet gelukt om te vertrekken vanuit Dubai. We waren initieel van plan om eventueel naar Muscat te vliegen om de trip zo een paar uur in te korten maar van Muscat kregen we te horen dat we er alleen mochten landen om te refuellen. Zo een stop neemt natuurlijk een paar uur in beslag dus dat was dan ook geen optie!De eerste stap was dan ook het verlengen van ons hotel. We logeerden in het Millenium Airport Hotel en de directie van het hotel bood ons een gratis overnachting aan! Een zeer mooi gebaar van hen!Er was dan ook nog het probleem dat we "grounded" waren door de GCAA door een papierprobleemke...We zijn gisteren morgen dus druk beginnen plannen aan het verloop van de volgende dagen. De hulp van Vince, een luchtverkeersleider te Oostende, werd ingeroepen. Hij had connecties met een manager van de ATC te Dubai, Tim Boyle. Dankzij hen kwamen we tot een oplossing en zo hadden wenog wat tijd om Dubai te bezoeken samen met een vriend van ons Michel Vandaele.We hadden maar een paar uur tijd en dus werd er een plan opgesteld om toch snel een glimp op te vangen van de meest spectaculaire gebouwen en plaatsen. Zo bezochten we de grootste shopping mall, het hoogste gebouw ter wereld (818m!) en gingen we natuurlijk naar de aangelegde palmboom met het Atlantis hotel. Daar gingen we snel eens kijken naar het grootste aquarium ter wereld, indrukwekkend!Op de terugweg werd de Burj El Arab aangedaan, een zevensterrenhotel en ook de Emirates shopping mall, met daarin een skipiste.... en dat bij een buitentemperatuur van 40 graden... In de avond bekeken we nog eens het fonteinspektakel nabij de Dubai shopping mall en werd het tijd om richting hotel te gaan, we moesten immers om half vier lokale tijd ons bedje uit voor wederom een lange dag!!!!Deze morgen vroeg werden we opgewacht aan het hotel door iemand van Jet Aviation, onze handling agent te Dubai. We moesten eerst naar de briefing office waar we onze kaarten toonden om het misverstand omtrent de papieren op te lossen. Dit ging vlotjes en we konden ons klaarmaken voor de meest moeilijke take-off van de ganse trip, ene bij een temperatuur van 33 graden en een enorme vochtigheid, waarbij we soms moeilijk door de canopy konden kijken....We belden eerst nog naar de ATC manager om uit te leggen wie en wat we waren. Die persoon was al op de hoogte gebracht door Tim dat we traag gingen klimmen en een zo direkt mogelijk route wilden richting ons eerste waypoint. En zo konden we aan onze start up beginnen...Bart was pilot in command en hij stond voor de moeilijke opgave om het toestel veilig de lucht in te krijgen. We kregen runway 12R for departure dus moesten we de 12L kruisen en dat tussen enkele enorme toestellen zoals een paar 777's van Emirates. Wat voelden we ons klein op die grote luchthaven....Het moment was aangekomen en de throttle werd vooruit geschoven. We roteerden aan 80 knopen en voelden dat de vlieger toch wel vlotjes klom volgens de omstandigheden! Yes, we waren weg richting India! Wat een avontuur terug!Het grootste deel van de vlucht verliep over water, een uurtje of zeven. We konden weer geen horizon onderscheiden dus besloten we dan maar weer om de rising sun buiten te houden en de canopy gedeeltelijk dicht te kleven met de kaartjes die we niet meer nodig hadden. Het zou terug een lange dag vliegen worden op instrumenten... Het spannendste van de vlucht was de ommetoer die we kregen van Mumbai, die leidde ons meer dan twee en een half uur om.... Met handen en voeten konden we uitleggen dat we een klein toestelletje waren met te weinig fuel aan boord voor de ommetoer en zo kregen we dan toch nog min of meer een shortcut zodat we nog anderhalf uur konden winnen. Eens land in zicht duurde het nog twee uur voor we de nadering konden inzetten naar Ahmedabad airport! Het was er zeer rustig en we kregen runway 23 for landing. Bart zette ons vliegerke zachtjes aan de grond en zo waren we aangekomen op Indisch grondgebied, terug een mijlpaal voor de Flying Juniors. Terug 10h en 6 min gevlogen!We werden opgewacht door een man of tien die vol nieuwsgierigheid keken wie of wat we waren. Er was nog een hele hoop papierwerk en er werd op wel zeer primitieve wijze een zegel aangebracht op de canopy, een stukje papier die met knutsellijm erop werd geplakt en waar er één of andere supervisor zijn krabbel opzette.. :-)Dan was er nog wat discussie hoe we de fuel moeten betalen morgenochtend. Blijkbaar moet je ze per vat van 210 liter kopen en van een half vat moeten ze niet weten natuurlijk...Het gaat weer een avontuur op zich worden om morgen vertrekkensklaar te raken en dan is er natuulijk ook nog het weer waar we rekening mee moeten houden. David stuurde al een mailtje waarin staat dat we op 20° Noorderbreedte moeten blijven om hevige onweders te vermijden...Normaal vliegen we morgen naar Calcutta, maar de onweerswolken lonken..... To be continued.....

Groeten,

The Flying Juniors