Dinsdag 28 september: kortste vlucht van de trip...

Hallo iedereen!

Deze morgen waren we terug vroeg uit de veren en was de stress van de dag voordien min of meer vergeten! We werden opgehaald door de dame van de handling in de lobby van ons hotel. Tijdens de rit werd duidelijk dat het weer goed ging meezitten voor ons kort vluchtje van de militaire basis naar de internationale luchthaven van Hat Yai. We konden er al meer mee lachen dan de dag voordien dat we moeten "plooien" zijn op een steenworp van onze bestemming...
Aangekomen op de basis werden we vriendelijk onthaald door de hoogste in rang, al had hij meer oog voor de knappe dame van de handling, wat een geluk was voor ons natuurlijk! Toen we het toestel klaar maakten voor vertrek kwamen allerlei militairen foto's nemen bij het toestel, de sfeer zat er goed in en we wisten nu wel zeker dat we geen verdere problemen zouden hebben om daar weg te raken. Nog snel een paar foto's getrokken met de commandant en we konden onze start- up vragen. Terug was het Engels allesbehalve maar we konden toch de QNH verstaan alsook de runway in gebruik. We kregen de 13 voor departure. Toen we de backtrack deden naar het begin van de piste besefte ik toch dat het de korste runway van onze ganse trip ging worden en was gelukkig dat we toch niet al te zwaar geladen waren, want de bomen en die berg ietwat verderop waren nog aan het bekomen van de approach van gisterenavond...
We kregen een take-off clearance, of dat meenden we toch verstaan te hebben, en deden een short field take-off. Ons machientje ging vlotjes de lucht in en het was direkt genieten van de prachtige natuur en gebergtes. Gisteren hadden we dit niet opgemerkt. De CTR van VTSH grensde aan de CTR van VTSS en we konden zonder al te veel problemen Hat Yai approach oproepen die ons direkt een straight-in gaven voor runway 26. Het werd dus een kort vluchtje met een hartelijk onthaal in Hat Yai waar we konden parkeren naast een helikopter. De tweede dame van de handling was daar al ter plaatse en we konden vlotjes tanken en het toestel inspecteren. Het probleem met de fuel sensor kon ik niet oplossen. Waarschijnlijk is het de elektronica die het signaal van de probe moet omvormen tot een leesbaar gegeven naar het display toe. Maar zoals in een vorig blogbericht geschreven, dit is voor ons geen probleem om de vluchten verder aan te vatten.
De nieuwe gemonteerde plaat zag er ook goed uit en we konden de motorkappen terug monteren en het toestel klaarmaken voor een verblijf aldaar.
We konden toch niet meer vertrekken door het slechte weer dat in aantocht was en we begaven ons terug richting hotel om met David het verdere verloop van de reis te bespreken.
Uit de ondervinding en de interpretatie van de weerberichten van David Dehenauw weten we nu ondertussen met wel 200% zekerheid dat we dan ook maar geen enkel ogenblik moeten twijfelen aan zijn kennis! En als ik ooit nog eens iemand hoor klagen over één van zijn weerberichten, wel, dan neem ik die persoon graag eens mee in onze Spirit doorheen het Moesson seizoen hier in deze streken. Ik weet wel zeker dat de twijfel snel zal wegvloeien....
De rest van de dag spendeerden Vince en ik in de kamer en deden we wat updates van foto's en blog zodat het thuisfront ook ten volle betrokken is en kan meegenieten van onze avonturen!
Het is leuk te lezen dat er zoveel mensen ons steunen en moed inspreken!!! Ook de input van de schooltjes op het gastenboek is zeer leuk om te volgen!!! Van hieruit dus nog eens een hele dikke merci aan iedereen!!!!

Vele groetjes
Vince en Anthony