Het was tot zaterdag nog niet zeker dat het vliegproject, om met een zelfgebouwd eenmotorig vliegtuig de wereld rond te vliegen, ook daadwerkelijk vandaag zou van start gaan. Er was nog een struikelblok met de verzekering, wat enkel opgelost raakte door last minute het ganse tweede gedeelte van onze route nog om te gooien. Tot en met Phuket blijft alles hetzelfde, maar vanaf dan zoeken we het noordelijker om zo via Hong Kong, Japan, Alaska, Canada, de USA, Groenland en Ijsland terug te keren naar het Europese vasteland. Dit betekent minder vaak en minder lang over water, wat voor de verzekering dan wel een aanvaardbaar risico werd.
Na de trouw van onze 3e Flying Junior Hans op zaterdag, was het gisteren nog hard werken om het toestel op punt te stellen voor het vertrek. Nog eens kuisen en een laagje simonis er op, de motor nog eens laten testdraaien alsook al ons gerief klaarleggen dat we zouden meenemen. Daarbij dienden we selectief te werk gaan, om uiteraard niet te flirten met overgewicht. Heel wat diende het vliegtuig in te komen: een apothekerskastje, een overlevingspakket voor op het water, onze reddingsvlotten, zwemvesten, onze GPS apparatuur, kaarten, kledij, voeding, onderhoudsmateriaal, olie, een reserve brandstoftank, etc.
Gisteravond laat in bed, vanmorgen vroeg uit de veren. Met kleine oogjes het professionele vluchtdossier thuis afgeprint, bestaande uit 25 pagina’s met het vluchtplan, weerberichten en andere informatie, wat Jetex ons dagelijks bezorgt. Om 6u afgesproken op het vliegveld om het toestel uit de loods te halen en naar haar parkeerplaats voor de toren te brengen. Een uurtje later hadden we rendez-vous gegeven met onze familie, vrienden, sponsors en supporters voor een (tijdelijke) afscheidsdrink in het luchthavengebouw (met dank aan Belair). Het was een ideale gelegenheid om nog eens bij te praten met iedereen alsook om hen onze dank te uiten voor al de geleverde inspanningen. Wij drie, de Flying Juniors, mogen dan wel het gezicht zijn van het project, er stonden en staan tientallen mensen klaar achter de schermen met logistieke, materiele en financiële steun, zonder wie dit project nooit mogelijk was geweest.
Ons samenzijn die ochtend bouwde ook de spanning op naar het vertrek toe. Even na 8u gingen de honderdtal aanwezigen door de grenscontrole om naast ons vliegtuig te komen. We konden ons geen mooier vertrek voorstellen in hun aanwezigheid, met hun oprechte steun en enthousiasme. Bij het wegrijden van de parking om 8u30 was een indrukwekkend moment eveneens het onder het ‘eresaluut’ rijden van de brandweer, gemaakt door de waterstralen van hun wagens.
Na het opstijgen maakten we meteen een rechtse lage uitdraai om zo op lage hoogte ons eigen eresaluut aan de nog buiten staande mensen over te brengen, waarna het vliegplan werd uitgevoerd. Dat bestond uit een veertigtal punten die we moesten afvliegen doorheen België, Frankrijk (onder meer Reims, Dijon, Lyon, St. Tropez, Corsika), Italië (onder meer Elba, Rome, Brindisi) en Griekenland, om zo op onze finale bestemming in Corfu te raken.
De weersomstandigheden waren prima van Oostende tot Corfu, wat een enorme meevaller was en je zeker niet iedere dag mag verwachten.
Daarnaast hebben we twee kleine tegenslagen gehad op technisch vlak. De automatische piloot is boven Italië uitgevallen en krijgen we niet meer aan de praat. We gaan nu kijken om een nieuwe automatische piloot naar Hong Kong opgestuurd te krijgen om die er daar in te installeren. Daarnaast ondervonden we tijdens de vlucht dat het regelen van het brandstofmengsel niet naar behoren liep. De Fuelflow was rond de 38 liter wat stukken meer was dan tijdens de testvluchten. Ook tijdens de daling bleek dat de EGT waarden enorm hoog werden wat wilde zeggen dat het mengsel veel te arm stond. Het full rich zetten van de mixture bleek geen effect meer te hebben... we voelden de bui al hangen. We konden zelfs de motor niet meer stilleggen. Bij het demonteren van de motorkappen bleek dat de kabel van de mixture afgebroken was! Na improvisatie en veel demonteerwerk hebben we het probleem al kunnen verhelpen. morgen nog een paar uur werk en normaal gezien kunnen we vertrekken!
Ook tof was de formatievlucht met Thomas, Tim en Manuel die ons in de Cirrus nabij Reims vervoegden om zo wat luchtfoto’s te kunnen nemen.
Morgenvroeg plannen we nog een tweetal uren nodig te hebben om het onverwachte technische onderhoud af te werken, waarna we rond 10u wensen te vertrekken naar Cyprus.
Tot morgen!
The Flying Juniors
Geen opmerkingen:
Een reactie posten