Onze bewogen terugkeer dinsdag naar Kolkata ligt nog vers in het geheugen. Het was een voorzorgslanding om na te gaan wat de signalen waren die de motor en de instrumenten ons wilden vertellen. Het was jammer dan te moeten lezen in/op bepaalde media dat de Flying Juniors een noodlanding hebben gemaakt. Zeker als we zelf nog bijvoorbeeld met een journalist hebben gesproken en letterlijk gezegd hebben ‘het was dus een voorzorgslanding, geen noodlanding”. Dag nadien “noodlanding” als krantenkop. Sensatie verkoopt natuurlijk.
Gelukkig heeft Raf in “Raf & Alexandra” op JOE FM deze ochtend daar nog eens een melding over gemaakt. Raf die zelf ook vliegt, kon haarfijn uitleggen wat het verschil is.

Iedere avond hebben we contact gehouden met David Dehenauw, onze meteoroloog die ons vanuit België zijn voorspelling en advies voor de volgende dag doorstuurt. Drie keer op rij was het code ‘oranje’ en/of ‘rood’. Het zou maar dom zijn om het advies van deze weerman, die Steve Fosset begeleid heeft op zijn non-stop vlucht met de luchtballon, naast ons neer te leggen.

Drie dagen op rij vastzitten in Kolkata is geen zegen. In een stad als Dubai of Bangkok kun je je nog bezighouden met allerhande toeristische en culturele activiteiten. Kolkata heeft ook een rijke geschiedenis als voormalige hoofdstad van India en de Britse kolonisering. Daardoor heb je een aantal monumentale gebouwen die opgericht werden in die periode. Daarom hebben we de eerste dag een rit gemaakt van een 6-tal uur in en rond de stad. De Victoria Memorial, die zo uit Londen geplukt kon zijn. Het huis van Moeder Theresa, waar ze al die jaren goed werk geleverd heeft, is ook een ‘landmark’ in de stad. Een rit doorheen de armere gedeelten laat toch een indruk op je na. De wirwar van auto’s, fietsen en tuk tuk’s in ongestructureerde stijl temidden van alle tweevoeters. Het levert wel kleurrijke en pakkende taferelen op, al die straatverkopers, mensen die zich buiten wassen, mensen die slapen, mensen die volharden voor een beter leven. Het doet ons denken aan het goede doel dat wij steunen met dit project en hopelijk kunnen hierdoor heel wat kinderen via de organisatie Amade moreel en financieel ondersteunen. Het laatste wat we bezochten tijdens die middag waren 2 Hindoeïstische tempels. Het regende buiten, en de schoenen moesten uit om het terrein en de tempel te betreden. Even verstand op nul zetten en met de voeten door de plassen en in de voetstappen van anderen, en achteraf goed terug afwassen uiteraard. De tempel zelf was buiten mooier dan binnen. Het was binnenin een witte leeg gebouw, een open ruimte. De tweede tempel lag aan de Ganges, waardoor we de typische taferelen konden aanschouwen die zo gekend zijn bij deze rivier. Mensen die zich wassen, zich religieus baden, en ook overledenen worden hierin gelegd (maar dat hebben we niet gezien hier).

De rest van de tijd in Calcutta brachten we in het hotel door, batterijen opladen, de was en de plas doen, en constant in contact blijven met Jetex voor de komende week gezien er heel wat te veranderen was omwille van een uitblijvende toestemming om over Vietnam en China te vliegen. Daardoor moeten we nu 2 extra stops inlassen en wordt het programma uiteraard ook alweer 2 dagen langer. We plaatsen spoedig een geüpdate route op de website!

Het weer voor morgen ziet er goed uit, vanavond krijgen we een ultieme voorspelling van David om te horen of het een ‘green/amber’ wordt of niet. We lopen hier alvast de muren op in het hotel en kunnen niet anders dan verlangen naar een volgende vlucht…
Behalve dat het voor ons niet gemakkelijk is, zijn er achter de schermen ook nog heel wat mensen die ook flexibel moeten omspringen met ons schema. Daarbij denken we vooral aan Jetex die onze Flight Support regelt (landingsrechten, vluchtplannen, overvliegvergunningen, etc.) en Jetair die ons bijstaat voor de hotels (met name Nicole Dequeker van Jetair Specialists en Evy De Temmerman van Jetair). Grote dank aan deze mensen, want dat neemt iedere dag heel wat last van onze schouders!

Tot morgen!

The Flying Juniors