Hallo iedereen!

Deze morgen liep de wekker om kwart voor vijf lokale tijd af. Nog snel even een douche nemen en wat administratie doen en om half zes stond Tamer van Top Aviation ons op te wachten in de lobby van het Jetair hotel. Alle papierwerk verliep vlotjes en we zaten om half zeven klaar in ons vliegtuig. Daar begon het eerste probleempje al.... Toen we een start-up clearance vroegen bleek dat ons vluchtplan maar op zeven uur lokaal stond... een half uurtje vertraging dus. We wilden zo vroeg mogelijk opstijgen om de hitte te vermijden want we hadden enorm veel brandstof aan boord voor de eerste echt zware en onbekende etappe van onze reis.Na de start-up en taxi moesten we aan de holding point nog eens tien minuten wachten omdat er een toestel van Egypt air moest landen. We hadden nog twee touch and go's kunnen maken eer dat toestel aan de grond stond maar braafjes zoals we zijn hebben we gewacht. Om 07h25 konden we beginnen aan onze take-off! Anthony was pilot in command vandaag. De take-off verliep veel vlotter dan verwacht en we kregen een direct heading richting de Rode Zee. Toch bleek dat het vanaf 2000 voet zo vlot niet meer ging, mede door de hitte van het zonnetje en de zware belading natuurlijk. We klommen aan een 90 knopen om ervoor te zorgen dat de olietemperatuur niet te hoog werd. Net voor we Saudi-Arabië binnenvlogen bereikten we FL 090 en hadden we een groundspeed van een goeie 120 knopen. Veel van de horizon zagen we niet meer door het vele zand en stof en doordat de autopilot de eerste dag al was uitgevallen waren we vooral aangewezen op onze instrumenten voor de ganse dag... Vrij vermoeiend dus! Om de hitte buiten te houden plakten we de canopy bovenaan dicht, alsook de ruitjes achteraaan, om zo de hitte buiten te houden. Dit zorgde nog voor een min of meer leefbare cocoon. De air traffic control verliep enorm vlot en vriendelijk in Saudi-Arabië! We hadden ons zorgen gemaakt om niets! De controller van Jeddah Approach zou zelfs een koffie tot aan de vlieger gebracht hebben moest hij die mogelijkheid gehad hebben !!!Als er geen turbulentie is valt het goed mee om manueel te vliegen, maar boven de hete woestijn kregen we af te rekenen met zware turbulentie en was het uren vechten om het toestel min of meer op FL 090 te houden en in de juiste richting. Het was net of we zaten op een schip die een zware storm te verduren kreeg. Door in shiften te vliegen konden we wat rusten tussendoor wat het ietwat draaglijker maakte en na acht en een half uur vliegen bereikten we de Perzische Golf. Daar kregen we wat tailwind en bereikten we een groundspeed van een goeie 140 knopen.Door de opgelopen vertraging deze ochtend te Luxor, de hitte en de turbulentie kwamen we later dan verwacht aan te Dubai. Het was bijna sunset en we hebben dan radarvectors gekregen voor een nadering op de 30L. Naast ons passeerde er een Boeing 777 die natuurlijk voorrang kreeg om te landen. Een indrukwekkend zicht! De landing verliep vlekkeloos maar zoals gewoonlijk is het taxien op een groot vreemd vliegveld vrij intensief... Met wat hulp van de traffic controller die blijkbaar op de hoogte was wie we waren en wat we deden, vonden we onze parking spot. We werden daar terug opgewacht door de mensen van de handling. Bart deed de voorbereidingen in het toestel terwijl Anthony de motorkappen afnam en zen hart vasthield of alles nu nog mooi op zijn plaats zat en niets was afgebroken zoals de vorige dagen. Alles zag er ok uit en het vliegtuig werd volgetankt voor de vlucht van morgen richting India. Toen viel onze blik op het hoogteroer. De rechterkant was volledig vervormd. Net zoals je een plastieken waterfles vacuum zou zuigen. Even paniek natuurlijk, hoe was dat nu mogelijk en zou dit het einde van de trip betekenen? Anthony nam zijn mes en maakte een gaatje achteraan in het hoogteroer. We hoorden een zuigend geluid wat erop wees dat er inderdruk een onderdruk heerste vanbinnen in de elevator. Beetje bij beetje zagen we de originele vorm terug komen, een pak van ons hart! Snel werden er nog wat extra gaatjes gemaakt om dat probleem in de toekomst zeker niet meer voor te hebben. Weer een extra adrenalinestoot op techniekgebied. Tenslotte werden we nog ontvangen op het hoofdbureau van Jetex, ene van onze hoofdsponsors! Het was een leuke en aangename ontmoeting met het C-team dat dag en nacht voor ons klaarstaat om alle vluchten te organiseren en de flightplanning te maken! Na terug de nodige foto's gemaakt te hebben vertrokken we richting hotel om daar samen met Michel Vandaele, die toevallig ook in Dubai is, iets te gaan eten. Aan tafel kregen we een telefoon van Jetex met het spijtige nieuws dat de autoriteiten van India nog geen toestemming hadden gegeven om de landen in Mumbai... Wat we morgen nu zullen doen is nog een klein vraagteken maar we houden jullie allemaal op de hoogte! Na deze toch wel weer bewogen dag kruipen we uitgeput in ons bedje... we kunnen de slaap gebruiken!!!!!

Groetjes van The Flying Juniors!